مثل حرفه‌ای ها ترید کن

بازار سرمایه چیست؟

بازار سرمایه زیرمجموعه ای از بازار سرمایه گسترده تر است که در آن موسسات مالی و شرکت ها برای تجارت ابزارهای مالی و افزایش سرمایه برای شرکت ها تعامل دارند. بازارهای سرمایه دارای ریسک بیشتری نسبت به بازارهای بدهی هستند و بنابراین بازدهی بالقوه بالاتری را نیز ارائه می دهند.

ابزارهای معامله شده در بازار سرمایه

سرمایه با فروش بخشی از ادعا/حق به دارایی های شرکت در ازای پول افزایش می یابد. بنابراین، ارزش دارایی‌های جاری و تجارت شرکت، ارزش سرمایه سهام آن را تعیین می‌کند. ابزارهای زیر در بازار سرمایه معامله می شود:
سهام مشترک

سهام عادی نشان دهنده سرمایه مالکیت است و به دارندگان سهام / سهام عادی سود سهام از سود شرکت پرداخت می شود. سهامداران عادی نسبت به درآمد و دارایی های شرکت ادعای باقی مانده دارند. آنها فقط پس از پرداخت به سهامداران ممتاز و دارندگان اوراق قرضه حق مطالبه در سود شرکت را دارند.

سود در دسترس سهامداران عادی (EAS) با فرمول زیر ارائه می شود:
سود در دسترس سهامداران (EAS) = سود پس از کسر مالیات - سود سهام ترجیحی
توجه: سود پس از مالیات = سود عملیاتی (/ سود قبل از بهره و مالیات) – مالیات
تغییر در بازده سهامداران به نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام شرکت بستگی دارد. هر چه نسبت تامین مالی بدهی بیشتر باشد، تعداد سهام با ادعای سود شرکت کمتر است. اگر سود بیش از پرداخت سود باشد، سود مازاد بین سهامداران توزیع می شود. اما اگر سود پرداختی بیش از سود باشد، زیان بین سهامداران تقسیم می شود. هرچه نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام بیشتر باشد، تنوع در پرداخت سود سهام بیشتر خواهد بود (و بالعکس).
اما سهامداران عادی حق قانونی برای پرداخت سود ندارند. بنابراین، سود پرداختی به صلاحدید مدیریت بستگی دارد. به همین ترتیب، در صورت انحلال، مطالبات سهامداران نسبت به دارایی های شرکت پس از طلبکاران و سهامداران ممتاز قرار می گیرد. بنابراین، سهامداران عادی با درجه ریسک بالاتری نسبت به سایر طلبکاران شرکت روبرو هستند، اما چشم انداز بازده بالاتری نیز دارند.

بیشتر بدانید:

اشتراکات دلخواه

سهام ممتاز یک اوراق بهادار ترکیبی هستند زیرا برخی از ویژگی های اوراق قرضه و سهام عادی را ترکیب می کنند. آنها مانند اوراق قرضه هستند، زیرا دارای نرخ ثابت/تعیین سود سهام هستند، ادعایی نسبت به درآمد و دارایی های شرکت قبل از حقوق صاحبان سهام دارند، ادعایی در باب درآمد/دارایی های باقیمانده شرکت ندارند، و حق رای را به سهامداران اعطا نمی کنند.

با این حال، درست مانند یک سود سهام عادی، سود سهام ترجیحی قابل کسر مالیات نیستند. انواع مختلف سهام ممتاز عبارتند از سهام ممتاز غیر قابل بازخرید، سهام ممتاز قابل بازخرید، سهام ممتاز تجمعی، سهام ممتاز غیر تجمعی، سهام ممتاز مشارکتی، سهام ممتاز قابل تبدیل و سهام ممتاز پلکانی.
سهام خصوصی

سرمایه‌گذاری‌های سهامی که از طریق مکان‌یابی خصوصی انجام می‌شود، به عنوان سهام خصوصی شناخته می‌شود. سهام خصوصی توسط شرکت های محدود خصوصی و شراکت ها افزایش می یابد، زیرا آنها نمی توانند سهام خود را به صورت عمومی معامله کنند. به طور معمول، شرکت‌های نوپا و/یا شرکت‌های کوچک/متوسط از طریق این مسیر از سرمایه‌گذاران نهادی و/یا افراد ثروتمند جذب سرمایه می‌کنند زیرا:

آنها به دلیل عدم تمایل بانک ها به وام دادن به شرکتی بدون سابقه اثبات شده، دسترسی محدودی به سرمایه بانک دارند. یا،
آنها به دلیل نداشتن پایگاه سهامداران بزرگ و فعال، دسترسی محدودی به سهام عمومی دارند.
صندوق‌های سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز، خریدهای اهرمی و صندوق‌های سهام خصوصی مهمترین منابع سرمایه خصوصی را نشان می‌دهند (برای اطلاع از شغل در سهام خصوصی کلیک کنید).

رسیدهای سپرده گذاری آمریکایی (ADR)

ADR گواهی مالکیتی است که به نام یک شرکت خارجی توسط یک بانک آمریکایی در مقابل سهام خارجی سپرده شده در بانک توسط شرکت خارجی مذکور صادر می شود. این گواهی ها قابل معامله بوده و نشان دهنده مالکیت سهام یک شرکت خارجی است.

ADR ها تجارت سهام خارجی در آمریکا را با پذیرش سهام شرکت های خارجی در یک بازار سهام به خوبی توسعه یافته ترویج می کنند. آنها اغلب ترکیبی از بسیاری از سهام خارجی (به عنوان مثال، تعداد زیادی از 100 سهم) را نشان می دهند. ADRها و سود سهام مربوط به آنها به دلار آمریکا تعیین می شود.
رسیدهای سپرده گذاری جهانی (GDRs)

رسیدهای سپرده جهانی (GDRs) رسیدهای قابل معامله ای هستند که در برابر سهام شرکت های خارجی توسط مؤسسات مالی مستقر در کشورهای توسعه یافته صادر می شوند.
فیوچرز

قرارداد آتی یک قرارداد آتی است که در بورس سازمان یافته معامله می شود. آنها از طریق دفاتر تهاتر وارد و اجرا می شوند. بنابراین، اتاق های پایاپای به عنوان واسطه بین خریدار و فروشنده قرارداد آتی عمل می کنند. اتاق تهاتر همچنین تضمین می کند که هر دو طرف به قرارداد پایبند هستند.
آپشن ها

یک قرارداد یک طرفه، یک اختیار معامله به یک طرف این حق را می دهد اما نه تعهدی برای فروش یا خرید دارایی پایه در تاریخ از پیش تعیین شده یا قبل از آن. برای کسب این حق، حق بیمه پرداخت می شود. اختیار خرید به عنوان اختیار خرید شناخته می شود، در حالی که اختیاری که حق فروش را اعطا می کند به عنوان اختیار فروش شناخته می شود.

سوآپ

سوآپ معامله ای است که بر اساس آن یک جریان نقدی با جریان دیگری بین دو طرف مبادله می شود.

برای انتخاب بروکر مناسب فارکس اینجا کلیک کنید!

توابع بازار سرمایه سهام

بازار سرمایه به عنوان یک پلت فرم برای عملکردهای زیر عمل می کند:

بازاریابی مسائل
توزیع مسائل
تخصیص مسائل جدید
عرضه های عمومی اولیه (IPOs)
مکان های خصوصی
معاملات مشتقات
کتاب سازی تسریع شد

شرکت کنندگان در بازار سرمایه

شرکت های بزرگ، متوسط و کوچک را می توان در بازار سهام عرضه کرد. بانکداران سرمایه گذاری، سرمایه گذاران خرد، سرمایه گذاران خطرپذیر، سرمایه گذاران فرشته، و شرکت های اوراق بهادار معامله گران غالب در ECM هستند.

بازار سهام اولیه

به شرکت ها اجازه می دهد برای اولین بار سرمایه خود را از بازار جذب کنند. در ادامه به دو بخش تقسیم می شود:

1. بازار قرار دادن خصوصی

بازار قرار دادن خصوصی به شرکت ها اجازه می دهد تا سهام خصوصی را از طریق سهام بدون سهام افزایش دهند. این بستری را فراهم می کند که شرکت ها می توانند اوراق بهادار خود را مستقیماً به سرمایه گذاران بفروشند. در این بازار، شرکت ها نیازی به ثبت اوراق بهادار در کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) ندارند، زیرا آنها مشمول الزامات نظارتی مشابه اوراق بهادار بورسی نیستند. به طور معمول، بازار قرار دادن خصوصی غیر نقدینگی و پرخطر است. در نتیجه، سرمایه گذاران در این بازار به عنوان جبران ریسک پذیری و کمبود نقدینگی در بازار، خواهان حق بیمه هستند.

2. بازار عمومی اولیه

بازار عمومی اولیه با دو فعالیت سر و کار دارد:

عرضه اولیه اولیه (IPO): IPO به فرآیندی اطلاق می شود که طی آن یک شرکت برای اولین بار سهام خود را به صورت عمومی منتشر می کند و در بورس عرضه می شود.
پیشنهاد سهام فصلی (SEO)/عرضه عمومی ثانویه (SPO): SEO/SPO فرآیندی است که طی آن شرکتی که قبلاً در بورس فهرست شده است، سهام جدید/اضافی صادر می کند.

هنگامی که یک شرکت سهام را در بورس منتشر می کند، ممکن است این کار را بدون ایجاد سهام جدید انجام دهد، یعنی ممکن است سهام بدون سهام را با سهام مظنه مبادله کند. در چنین حالتی، سرمایه‌گذار اولیه عواید حاصل از فروش سهام جدید را دریافت می‌کند. اما اگر شرکت سهام جدیدی برای انتشار ایجاد کند، وجوه حاصل از فروش آن سهام به حساب شرکت واریز می شود. علاوه بر این، بانک‌های سرمایه‌گذاری بازیگران اصلی در بازار عمومی اولیه هستند زیرا هم IPOها و هم SEO/SPOها به خدمات پذیره‌نویسی خود نیاز دارند.
بازار سهام ثانویه

بازار سهام ثانویه بستری را برای خرید و فروش سهام موجود فراهم می کند. سرمایه جدیدی در بازار سهام ثانویه ایجاد نمی شود. دارنده اوراق بهادار، و نه صادرکننده اوراق بهادار معامله شده، عواید حاصل از فروش اوراق بهادار مورد نظر را دریافت می کند. بازار سهام ثانویه را می توان به دو بخش تقسیم کرد:

1. بورس اوراق بهادار

بورس اوراق بهادار یک مکان تجاری مرکزی است که در آن سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار معامله می شود. هر بورس اوراق بهادار معیارهای خاص خود را برای عرضه یک شرکت در بورس دارد. رایج ترین معیارهای مورد استفاده عبارتند از:

حداقل درآمد
ارزش بازار
دارایی های مشهود خالص
تعداد سهامی که به صورت عمومی نگهداری می شوند

2. بازارهای خارج از بورس (OTC).

بازار فرابورس شبکه ای از معامله گران است که تجارت سهام را به صورت دو طرفه بین دو طرف تسهیل می کند بدون اینکه بورس اوراق بهادار به عنوان واسطه عمل کند. بازارهای فرابورس متمرکز و سازماندهی نشده اند. بنابراین، دستکاری آنها نسبت به بورس اوراق بهادار آسان تر است.
مزایای افزایش سرمایه در بازار سرمایه

افزایش سرمایه در بازار سهام مزایای زیر را برای شرکت فراهم می کند:

کاهش ریسک اعتباری: هر چه نسبت حقوق صاحبان سهام در ساختار سرمایه شرکت بیشتر باشد، میزان بدهی آن کمتر است. در نتیجه ریسک اعتباری کاهش می یابد.
انعطاف پذیری بیشتر: نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام پایین تر، انعطاف پذیری بیشتری را در عملیات شرکت ایجاد می کند. این به این دلیل است که سهامداران نسبت به دارندگان بدهی ریسک گریز کمتری دارند، با توجه به اینکه سهامداران در صورت کسب سود زیاد (به شکل سود سهام بیشتر) سود بیشتری خواهند برد و در صورت ضعیف بودن شرکت (به دلیل مسئولیت محدود) با ضرر محدودی مواجه خواهند شد. ).
اثر سیگنال: انتشار سهام همچنین نشان دهنده این است که شرکت از نظر مالی خوب است.

معایب افزایش سرمایه در بازار سرمایه

یک شرکت با افزایش سرمایه در بازار سهام با معایب زیر مواجه است:

پرداخت سود سهام قابل کسر مالیات نیست: برخلاف بهره بدهی، پرداخت سود سهام قابل کسر مالیات نیست.
شرکت تحت نظارت بیشتری قرار دارد: سرمایه گذاران در بازار سهام به شدت به صورت های مالی شرکت برای اتخاذ تصمیمات سرمایه گذاری خود متکی هستند. بنابراین، شرکت و صورت‌های مالی آن مشمول هنجارهای افشا و بررسی دقیق‌تر هستند.
وابستگی سهامداران: حفظ نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام پایین به این معنی است که تعداد بیشتری از سهامداران ادعایی نسبت به سود شرکت دارند. در نتیجه، شرکت ممکن است مجبور شود سود انباشته خود را کاهش دهد، حتی اگر در بلندمدت به سود کمتری منجر شود، تا در کوتاه مدت سودی رقابتی به سهامداران بپردازد.

برای آشنایی بیشتر با بازار سرمایه (ECM) روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.investopedia.com/terms/e/equitycapitalmarket.asp